Θα αναρωτιέστε
όλοι τι σχέση έχουν οι καλοκαιρινές
διακοπές το Φεβρουάριο και τι του ήρθε
να γράψει χειμωνιάτικα του τρελού…
Αλλά αγαπητοί μου κολλάνε στο Φεβρουάριο
και πολύ μάλιστα, καθώς είναι αυτές οι
διακοπές που, είτε ως ανάμνηση του
προηγούμενου έτους, αλλά είτε η προσμονή
για τις φετινές, θα μας κάνουν να τα
βγάλουμε πέρα αυτούς τους δύσκολους
μήνες που απομένουν μέχρι να αρχίζει
να φτιάχνει λίγο ο καιρός και να τα
βλέπουμε όλα πιο αισιόδοξα.
Έτσι λοιπόν δεν
χάνω ευκαιρία και θέλω να μοιραστώ μαζί
σας τις περσινές καλοκαιρινές μου
διακοπές, που όπως και πολλές άλλες,
αποφασίστηκαν χωρίς καν να το καταλάβω
με μισή κουβέντα, που ειπώθηκε στην
υπόλοιπη παρέα… Ο προορισμός αποφασίστηκε
με βάση το φαγητό (ναι σοβαρά μιλάω…),
είδαμε ένα εστιατόριο στην γειτονική
μας Ιταλία και απλά ψάξαμε οποιοδήποτε
τρόπο και μέσο για να καταφέρουμε να
πάμε. Το αποτέλεσμα πιστέψτε με άξιζε
τον κόπο και με το παραπάνω, αλλά ας
πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Φόρτωσα το
αυτοκινητάκι μου με τις απαραίτητες
αποσκευές, ψυγειάκι με φαγητά και ποτά
(λες και θα ταξιδεύαμε μήνες…) και φυσικά
την παρέα μου και ξεκινήσαμε για την
Ηγουμενίτσα, όπου θα παίρναμε το πλοίο
για να περάσουμε στην πολυαγαπημένη
μας Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στο
λιμάνι του Μπάρι.
Το πλοίο ξεκινήσουμε
στις 00:00, οπότε φτάσαμε Ηγουμενίτσα την
ώρα του ηλιοβασιλέματος, και έφτανε στο
Μπάρι στις 08:30, οπότε επιβαλλόταν ύπνος
και για να γίνει αυτό, χρειαστήκαμε 1,2
ουισκάκια του ιδιαίτερα ευγενικού
σερβιτόρου, στο πλοίο, του Τόμας.
Φτάνοντας στο
Μπάρι και ξοδεύοντας κάποια από τα ευρώ μας στα δεκάδες εκπτωτικά χωριά που
υπάρχουν τριγύρω, συνεχίσαμε με το
αυτοκίνητο για Νάπολη, που θα ήταν και
η επόμενη διαμονή μας για 2 ημέρες.
Νιώθοντας η αλήθεια είναι λίγο φοβισμένα,
γι’ αυτά που ακούς και βλέπεις στη
συγκεκριμένη πόλη, πέρασαν 2 ημέρες
περπατώντας και ανεβοκατεβαίνοντας
στο Hop
On-Hop
Off
bus
συνέχεια. Εκπληκτικές πλατείες, ωραίοι
πεζόδρομοι, γραφικά στενά, εντυπωσιακή
θέα από ψηλά της πόλης με φόντο το
επιβλητικό ηφαίστειο Βεζούβιος… και
φυσικά ΠΙΤΣΑ!! ΠΑΝΤΟΥ ΠΙΤΣΑ… και δεν
μιλάμε για μια απλή πίτσα αλλά για την
καλύτερη πίτσα που μπορεί να δοκιμάσει
κάποιος. Ύστερα
από μεγάλη αναζήτηση βρεθήκαμε σε ένα από
τα πιο γραφικά πλακόστρωτα στενάκια
στο κέντρο της πόλης, σε μία από τις πιο
γνωστές πιτσαρίες του κόσμου PizzeriaDiMatteo. Το μυστικό από ότι καταλάβαμε,
δεν είναι άλλο, από την λεπτή ζύμη και
τις εκπληκτικές ντομάτες της περιοχές
που κάνουν τη σάλτσα μοναδική και
μη ξεχάσετε να τη συνδυάσετε με μία
παγωμένη μπύρα από τις αρκετές τοπικές
ιταλικές που κυκλοφορούν.
Παίρνοντας τα
απαραίτητα σουβενίρ, πήραμε το πλοίο
από το λιμάνι της Νάπολης για τον επόμενο
προορισμό μας, που ήταν το νησί Ίσκια.
Με το που πατάς το πόδι σου στο νησί, καταλαβαίνεις ότι τώρα ξεκινάνε για τα
καλά οι διακοπές. Βάζοντας από τη πρώτη
στιγμή σημάδια στο χάρτη με τη βοήθεια
του τρισχαριτωμένου receptionist,
ξεκινήσαμε να εξερευνούμε το νησί (ναι
το αυτοκίνητο είναι απαραίτητο).
Άπειρες πλατείες,
ωραίες και διαφορετικές παραλίες, τέλεια
εστιατόρια, υπέροχα παντοπωλεία-μπακάλικα
και παντού ζωντανή μουσική, φαγητά,
κρασιά και διασκέδαση. Ένα
από τα γεύματα μας ήταν σε ένα πολύ ωραίο
τοπικό εστιατόριο, με όνομα Peppino.
Η τοποθεσία ανάμεσα σε 2 θάλασσες, τα
πιάτα του με θαλασσινά, υπέροχα και
φυσικά (όπως κάθε ιταλικό εστιατόριο)
μια wine
list
με άπειρα κρασιά από όλο τον κόσμο για
να κάθομαι να τη χαζεύω για ώρες…
Φεύγοντας επιβάλλεται και ένα παγωτό
από τις άπειρες Gelateria
που βρίσκονται στη γύρω περιοχή…
Το νησί φημίζεται
για το Limoncello
το οποίο χρησιμοποιείται παντού,
μακαρονάδες, ριζότα, ως απεριτίφ κτλ.
Περνώντας 4 ημέρες στο νησί και
απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή, ήρθε η
ώρα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας και να
γυρίσουμε και πάλι στη Νάπολη και από εκεί
να κατηφορίσουμε κι άλλο για το χωριό
Alberobello…
Στο συγκεκριμένο σημείο δεν θα πω κάτι
άλλο για να μιλήσουν οι εικόνες…
Μετά από οοοοοοόλα
αυτά φτάσαμε και στον τελικό προορισμό
μας, που όπως σας είχα πει ήταν το
εστιατόριο Grotta
Pallasseze,
στο χωριό Polignano
A
Mare…
(Περιττό να σας αναφέρω ότι έπρεπε να
κλείσουμε και να προπληρώσουμε το
τραπέζι 2 μήνες πριν). Το μέρος βγαλμένο
από card
postal,
το φαγητό και το κρασί το απογείωσαν
ακόμα περισσότερο και το εκπληκτικό
σέρβις του εστιατορίου ολοκλήρωσαν το
ταξίδι μας με τον ιδανικότερο τρόπο.
Το συμπέρασμα
από την όλη ιστορία είναι, ότι η ζωή
είναι στιγμές οπότε βρείτε τρόπο να
απολαμβάνετε τη κάθε σας στιγμή, όπου
κι αν είστε, με όποιον κι αν είστε (και
ιδανικά) σε ταξίδια με παρέα, καλό φαγητό
και καλό κρασί…
Για δεύτερη φορά οι αγαπημένοι μας Μάγειρες Καμάρας ήταν εξαιρετικοί οικοδεσπότες, και οι Φίλοι Ελληνικών Οίνων πλαισίωσαν και πάλι το δείπνο με τα εκλεκτά κρασιά τους και τους ευχαριστούμε πολύ! 
